Η γλιστρίδα προέρχεται από την Περσία και είναι πολύ γνωστή στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ευρώπη και στην Ασία .Ωστόσο παραγωγή
Στους κήπους όπου βγαίνει συνήθως ξεπατώνεται και πετιέται. Όμως σιγά σιγά επανέρχεται στις διατροφικές μας συνήθειες και ξαναχρησιμοποιείται. Ο κόσμος το μαθαίνει και αρχίζουν να τη χρησιμοποιούν αρκετές ταβέρνες σε χωριάτικες και κρητικές σαλάτες αντί για σταμναγκάθι.
Θεραπευτικές ιδιότητες
Η χρήση της γλιστρίδας ως θεραπευτικού φυτού στην Ευρώπη, στο Ιράν και στην Ινδία έχει ιστορία τουλάχιστον 2.000 ετών και πιθανότατα καταναλωνόταν ως λαχανικό πολλά χρόνια πριν. Στην αρχαία Ρώμη η γλιστρίδα ήταν για την θεραπεία των πονοκεφάλων, της δυσεντερίας, και των δαγκωμάτων από σαύρες. Βέβαια τότε δεν γνώριζαν ότι είναι πλούσια σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα και σε αντιοξειδωτικά απαραίτητα για την υγεία.
Μάλιστα η γλιστρίδα είναι από παλαιά πολύτιμο φυτό για τη θεραπεία των προβλημάτων του ουροποιητικού και του πεπτικού συστήματος. Ανοίγει την όρεξη και έχει επουλωτικές ιδιότητες. Κοπανισμένη μάλιστα συμβάλλει στην αντιμετώπιση των εγκαυμάτων.
Η γλιστρίδα χρησιμοποιείται σε σαλάτες ως δροσιστικό και θεωρείται, ως βότανο, κατάλληλο καθαρτικό του αίματος. Πολλές φορές καθίσταται ενοχλητικό στους λαχανόκηπους λόγω της αφθονίας του όπου η εκρίζωσή του θα πρέπει να γίνει πριν ανθίσει και «σποριάσει» που ομολογουμένως οι σπόροι του είναι πολυπληθείς και πολύ μικροί. Επίσης ένα είδος αντράκλας καλλιεργείται ιδιαίτερα ως καλλωπιστικό φυτό επειδή παράγει άνθη όλο το Καλοκαίρι.
Η γλυστρίδα είναι πλούσια σε Ωμέγα-3 λιπαρά οξέα.
Γιατί λοιπόν να τρώμε τον σολομό και όχι την γλυστρίδα που την έχουμε όλοι στις γλάστρες και στους κήπους μας;
By Anna Halkia
